HAYAT YOKUŞU
Çıktıkça dikleşirmiş şu hayatın yokuşu
Her yürüyüş zamanla kolaylaşır sanmışim
Banamı mevsimlerin bitmeyen kara kışı
Baharları beklerken buz tutarak donmuşum
Umudun feri sönmüş karanlık bir yerdeyim
Mutlulukla aramda ben kalın perdeyim
Gençliğim ziyan olmuş derin bir kederdeyim
Aynalara güldükce bahtim güler sanmışım
Bütün hatalar benim başaramadım yani
Oyalayıp dururum bedenimdeki şu canı
Mutluluk bir düş imiş göremedimya hani
Hayallerin koynunda kabusla uyanmışım
Hayatın çıkmazında boş yere yorulmuşsam
Buzuk bir saat gibi acıya kurulmuşsam
Kimseye gönül koymam kendime darilmişsam
Belki doğduğumda göz yaşlarimla yunmuşum
Bazilarï doğuştan şanslımı nedir bilmem
Kahkahaları cınlar ben niçin içten gülmem
Birdaha şans verse acaba dünyaya gelmem
Yaşamak zor muamma en zorla sınanmışım
Eğitimci Yazar Şair: Ayşegül Bahçeci
Yorumlar
Kalan Karakter: